Co u mnie w ślubnej trawie piszczy?

Pod koniec listopada mija okrągły roczek od naszych zaręczyn- warto by więc podsumować nieco nasze przygotowania. Gdyby oceniać je pod kątem stopnia zaawansowania ledwo dostalibyśmy zaliczenie z przedmiotu zwanego "kursem przygotowawczym". Bardziej surowi profesorzy w ogóle mogliby nie chcieć wstawić nam wpisu do indeksu.

Ale po kolei. Oprócz szczerej chęci zawarcia związku i założenia sobie obrączek na razie wiemy niewiele. Nie mamy ustalonej daty, wciąż pojawiają się nowe pomysły: ostatnio z wersji jesiennej Luby chce zrezygnować na rzecz końca maja lub początek czerwca, co mi nie do końca pasuje. Luby wymyślił nawet dwa śluby: cywilny dla niego w maju oraz kościelny dla mnie we wrześniu, ale nie bardzo to widzę.

Powoli czynimy pewne kroki w celu załatwienia formalności.  Mamy już uregulowane sprawy z Urzędem Cywilnym- wystarczy, że pojawimy się w nim 31 dni przed planowaną datą ślubu i potwierdzimy termin. 

Z księdzem proboszczem także przeprowadziliśmy bardzo wstępną rozmowę, w listopadzie będziemy się umawiać na następną. Rozglądamy się także za jakimś weekendowym kursem małżeńskim, bo nie damy rady chodzić na żaden 4-tygodniowy, a tylko takie oferują parafie w mojej okolicy.

Ze ślubnego entourage mamy obrączki oraz komplet białych baloników z napisem "Sto lat Młodej Parze", które podarowała nam kuzynka Lubego, bo jej zostały po weselu. W mojej szafie zalegają także sztuczne kwiatki do dekoracji samochodu oraz biała tkanina do upięcia na  sali lub na drzwiach mojego domu w dniu ślubu.

Zapewne zastanawiacie się, jakim cudem, nie mając nawet daty, zamierzamy znaleźć salę oraz resztę oprawy? Na szczęście to nie jest problem- zamierzamy skorzystać z sali w świetlicy wiejskiej, która wynajmowana jest rzadko, bo niewiele osób o niej wie :). Poza dostępnością zaletami jest także cena: 100zł za wynajem na 3 dni oraz dużo zielonej przestrzeni wokół, co nie skarze gości  na siedzenie na sali. Niedaleko jest także punkt noclegowy. Problem stanowić może jedynie obsługa, jednak chcemy ustalić datę poza weselnym szczytem, kiedy dużo osób ma wolne terminy. Od biedy zawsze też można przełożyć ślub z soboty na piątek.  W mojej okolicy dużo pań dorabia sobie jako kucharki i kelnerki na uroczystościach, znalezienie kogoś z dobrą opinią nie jest kłopotem.

Z zespołu postanowiliśmy zrezygnować, bo żadne z nas nie lubi, jak ktoś zarzyna fajne kawałki, zresztą na sali nie byłoby miejsca na kapelę. DJ'a znaleźć można dużo szybciej. Brak zespołu oznacza także brak oczepin, a to dla mnie był jeden z warunków wyjścia za mąż. Lubię polską tradycję, niekoniecznie jednak w tym wydaniu- gdyby oczepiny zachowały dawny, dostojny charakter, zgodziłabym się bez wahania. Teraz jednak są pustą zabawą o podtekście seksualnym i niewiele wnoszą do stawania się osobą zamężną.

Wielką niewiadomą nadal jest fotograf.

A poza tym, zamiast bawić się wyglądem bloga i zmieniać mu wciąż szatę graficzną postanowiłam zaprojektować w najbliższym czasie wygląd zaproszeń, dekoracji, swój oraz lubego ubiór, plan uroczystości oraz kilka innych rzeczy.
Ze smutniejszych informacji- przyjrzeć także musimy się naszym finansom, za czym przepadam średnio. Miło by jednak było nie stracić wszystkich oszczędności na ten jeden dzień, a raczej zainwestować je w mieszkanie lub coś namacalnego.

Z tym nastawieniem kończę dzisiejszy wpis pozdrawiając serdecznie wszystkich czytających razem z kotką Stefą, siedząca mi na kolanach oraz Lubym, przebywającym aktualnie w kuchni.