05 października 2010

Moje arcyromantyczne zaręczyny

Mam nadzieję, że Luby nie zobaczy tego wpisu- mógłby odkryć, że nie jest tak romantyczny, jak się chyba sam sobie wydaje. Na szczęście go moje blogowanie nie interesuje zbytnio, wątpię więc, że dowie się, że zdradzam Wam takie sekrety z naszego życia.






Pomysł na zaręczyny miał doprawdy niebanalny... I może aż nazbyt oryginalny. 



Wybaczyć należy mu to, że był to spontan, choć już parę miesięcy wcześniej mi się odgrażał, że mnie zaobrączkuje. 




Cała historia wydarzyła się w akademiku, w zimny, szary listopadowy dzionek rok temu. Sceneria raczej nie mogłaby zagrać roli w żadnym z poczytnych romansideł. Pewnie dlatego, że właśnie zrobiliśmy pranie i wszędzie były rozwieszone mokre ciuchy, a w powietrzu unosił się zapach proszku.


 Leżałam sobie na łóżku, czytając jakąś książkę, Luby pisał magisterkę na swoim kompie. W pewnym momencie stwierdził, że już mu się nie chce i dla rozrywki zrobi mi masaż pleców (Wasz wam nie robi?). W trakcie masażu zaczął mi na plecach przylepiać małe karteczki, służące do zaznaczania stron w książce. Nie miałam o tym pojęcia, zastanawiając się z czego on się tak śmieje. 



W pewnym momencie kazał mi odwrócić nieco głowę, by mi pokazać odbicie moich pleców w lustrze. Niczym kolorowa wydzieranka stało tam czarno na białym (a raczej kolorowo na skórzanym) pytanie:



 ?einm az zseizdjyW





bo pamiętajmy, że mamy do czynienia z odbiciem lustrzanym. W sumie, żeby zagmatwać sprawę, to nie było nawet dokładnie tak, tylko tak:



?gim dem gis atfiG




Bo pytanie zostało zadane po szwedzku. Odpowiedź padła w tym języku twierdząca. Toast wznieśliśmy colą z braku innych trunków, a następnego dnia Luby ruszył na poszukiwania pierścionka, bo się zapomniał w niego wyposażyć...



I tak oto stałam się narzeczoną :)

6 komentarzy:

  1. Witaj. Przeczytałam wszystkie wpisy,(znalazłam linka do Twojego bloga gdzieś na forum), powiem tak, że sporo ciekawych rzeczy się dowiedziałam, jestem ze swoim PM na etapie przygotowań do ślubu i na pewno kilka informacji nam się przyda, m.in. formalności dot.dokumentów bo z tym póki co miałam "problem" :) Gratulacje i życzę wszystkiego dobrego w przygotowaniach;) Na pewno będę tu zaglądać :)
    Pozdrawiam ciepło

    OdpowiedzUsuń
  2. Oj to było romantyczne :) I na pewno zapamiętasz do końca życia Marto :P
    Ale muszę przyznac , że Twój Luby pomysł miał genialny :P

    OdpowiedzUsuń
  3. Dziękuję za bardzo za ciepłe słowa, dziewczyny!
    @Karola- też jestem na typ etapie i go przerabiam, że tak powiem na bieżąco, bo staramy się zrobić jak najwięcej, by później nie biegać jak wariaci :)
    @ Agata- oj, ma, ma...

    OdpowiedzUsuń
  4. Mnie sie to wydaje bardziej romantyczne niz gubienie pierscionka zareczynowego gdzies w odmetach Morza Bałtyckiego, czy sniegach Finlandii:)

    OdpowiedzUsuń
  5. U mnie też zaczęło się romantycznie, od kredytu ;). Fajny blog, mój nie jest tak ciekawy, ale będzie mi miło, jeśli zajrzyjsz www.wifeordie.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  6. Ciekawe i na bank oryginalne;)

    OdpowiedzUsuń

Najnowsze wpisy wprost na Twojego maila- >K L I K N I J<