Ślubne konflikty

Jeśli jesteście już na zaawansowanym etapie przygotowań albo macie ślub za sobą- wiecie o czym mówię...

Jeśli dopiero wchodzicie w zagadnienie- może lepiej przeczytajcie, czego możecie się spodziewać.Nie chcę Was straszyć, ani nie mówię, że takie sytuacje na pewno będą miały miejsce. Jednak z mojej obserwacji wynika, że niestety bardzo często rodzina i znajomi próbują dyktować warunki Parze Młodej. A to w prostej drodze prowadzi do kłótni, konfliktów i obrażania się.

Ślub powinien być wydarzeniem radosnym, a wszyscy zaproszeni goście czuć wyróżnionymi, że biorą udział w powstawaniu nowej rodzinki. Jednak droga do zawarcia małżeństwa wcale nie jest taka usłana różami...

Konflikty najczęściej rodzą się przy powstawaniu listy gości. Mama Panny Młodej ma pretensje o to, że nie zaproszono jej dalekiej kuzynki, a 13-letnia siostra Pana Młodego chce przyjść z osobą towarzysząca... Dalsza rodzina marudzi, że dostała tylko zawiadomienie, bo liczyli, ze będą na weselu. Kuzynka Asia jest oburzona, bo nie zaprosiliście jej dwuletniego synka. Z moich obserwacji wynika, że okres po tuż po ustaleniu konkretnej listy gości i wręczeniu zaproszeń jest jednym z trudniejszym dla Pary Młodej.

Konflikty rodzą się także w węższym gronie, przy ustalaniu charakteru wesela. Dla wielu starszych osób trudne do zaakceptowania jest to, że nie będzie klasycznego wesela, a na przykład tylko uroczysty obiad. Rodzina miewa także pretensje, gdy Para Młoda decyduje się na tylko na ślub cywilny, a nie kościelny. Wiele kłótni rodzi się na zasadzie: "nie możecie tak zrobić, co ludzie powiedzą". Z jednej strony rodzina naciska, bo boi się ludzkich języków, zależy jej na zachowaniu tradycji albo ma własne poglądy na daną sprawę. Z drugiej strony barykady stoi sfrustrowana Para Młoda, która nie może zrozumieć dlaczego nagle wszyscy mają do nich jakieś żale i się boczą, gdy oni próbują zorganizować WŁASNY ślub  wedle swojego uznania.

Najgorszy jednak charakter mają kłótnie w obrębie samej Pary Młodej. Przygotowywanie wesela własnymi siłami jest kapitalnym sprawdzianem związku, odpowiedzialności i oddania obu partnerów. W mojej rodzinie nie doszło do jednego ślubu właśnie dlatego, że Pan Młody w trakcie przygotowań ujawnił wiele złych cech, które dotąd nie były widoczne w codziennym życiu (trudno to pisać, ale to mój krewny). Niedoszła Panna Młoda dała mu czas na poprawę i przesunęła w bliżej nieznaną przyszłość datę ślubu.

Jak walczyć z konfliktami?

Moim zdaniem najlepszą metodą jest... poddanie się. Jednak nie dyktatowi rodziny, a  po prostu zasadom zdrowego rozsądku. Nie warto kruszyć kopii o wszystko, lepiej powolutku, lecz stanowczo realizować własną wizję. Obrażonych członków rodziny nie przepraszać- większość sama w końcu uzna, że zachowuje się małostkowo. Większości też pretensje i żale szybko wywietrzeją, a po weselu zapomną zupełnie o przyczynie sporów. Pod warunkiem oczywiście, że na wszystkie ogniska zapalne narzeczeni będą reagować z klasą i spokojem, a nie dolewać oliwy do ognia. To Twój dzień i to Ty decydujesz, nie obrażaj jednak wszystkich wokoło, bo im coś się nie podoba, ale nie dawać im wchodzić sobie na głowę.

I pamiętaj:

To trudne, ale zanim odpowiesz komuś, kto cię uraził, odczekaj trochę czasu. Nie reaguj wybuchowo. Czasami najlepiej w ogóle nie odpowiadać.

Nie reaguj w ogóle na "przekazywaczy" cudzych pretensji- ciocie, rodziców itp, mówiących, że ktoś tam powiedział, że coś mu się nie podoba- niech taka osoba sama się pofatyguje ze swoimi uwagami do Ciebie.

Każdemu, kto wtrąca swoje trzy, zdecydowanie niepotrzebne, grosze, mów, że to Twój ślub. Grzecznie, ale stanowczo.

Jeśli możesz- delegacje krewnych z uwagami odsyłaj do swoich świadków lub drużbów.